Vorig jaar, deze tijd, startte ik in de stikles een naaiprojectje op waar ik al geruime tijd naar uitkeek. Ik zou mezelf eens verwennen met een allereerste zelfgemaakte broek. Over het patroon hoefde ik niet lang na te denken: de 'thurlowtrousers' zou het worden. Ik zag me in gedachten al flaneren... :-)
Ik wist dat het geen makkie zou worden maar onder het motto 'no mountain too high, no river too deep' begon ik met heel veel goede moed aan dit project, maar al snel zakte deze me heel diep in mijn schoenen. Noch de patroonbeschrijving, noch de vorm van de tailleband als de matentabel klopte! Er zat dus niets anders op dan de patroonbeschrijving overboord te gooien en de naai-instructies van de juf stap voor stap te volgen, de tailleband te hertekenen en het patroon volledig opnieuw over te nemen, weliswaar TWEE maten kleiner :-)!
Kortom, er werd dus heel wat bloed, zweet en tranen vergoten waardoor de broek, die eigenlijk voor de winter bedoeld was, pas in de lente definitief vanonder de machine rolde. Ook de naaijuf was zichtbaar opgelucht want ze kon het niet laten om elke keer als ze mij in de naailes 'met naald en draad' bijstond het woord 'foefelbroek' te laten vallen.
Dit jaar, zelfde tijd, kan ik eindelijk flaneren in mijn wollen foefelbroek. Ik ben heel blij met het resultaat: ze zit als gegoten, voelt goed aan, ze kan me echt wel verwarmen bij de huidige temperaturen buiten en madeliefman vindt ze sexy :-). Toch vrees ik dat ik ze, ondanks dit alles, niet nog een keer in elkaar steek tenzij mijn goede voornemen voor volgend jaar, nl. wat meer geduld oefenen, mij hier toch anders doet over denken...